႐ူပါယတနံ
စကၡဳဝိဉာဏဓာတုယာ တံ
သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
သဒၵါယတနံ ေသာတဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ
အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
ဂႏၶာယတနံ ဃာနဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ
အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
ရသာယတနံ ဇိ၀ွါဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ
အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
ေဖာ႒ဗၺာယတနံ ကာယဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ
အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
႐ူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂႏၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ
တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
သေဗၺဓမၼာ မေနာဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ အာရမၼဏ
ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
ယံယံဓမၼံ အာရဗၺ ေယေယဓမၼာ ဥပၸစၨႏိ ၱစိတၱေစတသိကာဓမၼာ ေတေတဓမၼာ
ေတသံေတသံဓမၼာနံ
အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ။
အာရမၼဏ
ဟူသည္ အာ႐ုံျပဳျခင္းသေဘာကုိ ေခၚ၏။ မ်က္မျမင္/အဘုိးအဘြားတုိ႔သည္ ေတာင္ေဝွး၊ႀကဳိးတန္းတုိ႔
ကုိ အမွီျပဳ၍သာ သြားလာနုိင္သကဲ့သုိ႔ အလုံးစုံေသာ ယွဥ္ဖက္တရားတုိ႔သည္ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ
ယွဥ္တြဲေဖာ္တရားတုိ႔အား အာ႐ုံျပဳျခင္းအေၾကာင္းပစၥယကုိ အမွီျပဳ၍သာ ျဖစ္ေပၚနုိင္ၾကသည္။
ျမင္စရာ အဆင္း႐ုပ္တရားတုိ႔ကုိ အာ႐ုံျပဳျခင္းျဖင့္သာ ျမင္စိတ္ျဖစ္ေပၚရသည္။ ၾကားစရာ အသံ႐ုပ္တရားတုိ႔ကုိ
အာ႐ုံျပဳျခင္းျဖင့္သာ ၾကားစိတ္ျဖစ္ေပၚရသည္။ နမ္း႐ႈစရာ အနံ႔ ႐ုပ္တရားတုိ႔ကုိ အာ႐ုံျပဳသျဖင့္သာ
နံစိတ္ျဖစ္ေပၚရသည္။ စားၿမဳိစရာ အရသာ႐ုပ္တရားတုိ႔ကုိ အာ႐ုံျပဳသျဖင့္သာ အရသာ ခံစိတ္ျဖစ္ေပၚရသည္။
ေတြ႕ထိစရာ ကာယ႐ုပ္တရားတုိ႔ကုိ အာ႐ုံျပဳျခင္းအားျဖင့္သာ ထိသိစိတ္ျဖစ္ေပၚရပါသည္။ထုိ(၅)ပါး
ကုန္ေသာ ျမင္႐ုပ္၊ၾကား႐ုပ္၊နံ႐ုပ္၊စား႐ုပ္၊ေတြ႕ထိ႐ုပ္တုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ စိတ္တြင္(ေစတသိက္ဆယ္ပါးႏွင္႔)
အတူယွဥ္ တြဲလ်က္ ျဖစ္ၾကရသည္မွာ အာရမၼဏပစၥယျဖင္႔
ေက်းဇူးျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အတန္ငယ္ရွင္းလင္းရန္ ဥပမာေဆာင္ပါမည္။
လူငယ္တေယာက္
လမ္းေလွ်ာက္လာပါသည္။ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ဓါတ္တုိင္တတုိင္ရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ ဓါတ္တုိင္ကုိမျမင္၊
ခ်စ္သူမိန္းကေလး၏ မ်က္ႏွာကုိျမင္ေယာင္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာသျဖင့္ ဓါတ္တုိင္ကုိဝင္တုိက္မိ၏။
မည္သုိ႔နည္း။ ထုိလူငယ္မ်က္စိမျမင္၍ေလာ၊ မဟုတ္၊မ်က္စိျမင္၏။
ထုိဓါတ္တုိင္မရွိေတာ့၍ေလာ၊ မဟုတ္၊ငုတ္တုတ္ႀကီး ရွိ ေနပါ၏။ သူသည္ ဓါတ္တုိင္ကုိအာ႐ုံမျပဳ၊
အေတြးထဲက မိန္းမလွကုိသာအာ႐ုံျပဳေနပါသျဖင့္ ဓါတ္တုိင္ကုိမျမင္၊ဝင္တုိက္မိ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဒီသူငယ္ကလဲ ေတြးလဲေတြး၊ၾကည့္လဲၾကည့္ေလွ်ာက္ေပါ႕ကြာ ဟု က႐ုဏာေဒါေသာျဖင့္ ေျပာခ်င္ပါလိမ့္
မည္။ သုိ႔ေသာ္ အလုံးစုံေသာတရားတုိ႔ကုိ သိတတ္ေသာစိတ္သည္ တႀကိမ္လွ်င္အလုပ္တခုသာ လုပ္နုိင္ပါသည္။
စိတ္၏ ျဖစ္ပ်က္မႈျမန္လြန္းသျဖင့္ ထမင္းစားရင္းသီခ်င္းနားေထာင္၊တီဗီၾကည့္၊အနံ႔ေလးေမႊး၊ေလေအးေလးခံ
တၿပဳိင္နက္ျဖစ္သည္ ဟု ထင္မွတ္မွားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေတြးဆက္၍ မပ်က္မျခင္း
ၾကည့္ျခင္းမလုပ္မိပါသျဖင့္ ဓါတ္တုိင္ကုိ ဝင္တုိက္ရရွာသည္ဟု ဆုိနုိင္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္
လူငယ္၏အေတြးထဲမွ မိန္းကေလးပုံသည္ အမွန္ အရွိ ႐ုပ္တရား မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အတိတ္တခ်ိန္က ထုိအဆင္းကုိျမင္ခဲ့၏။
အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကည့္၊႐ႈလုိ႔မ၀၊တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ထုိအဆင္းကုိ စိတ္ကစြဲယူသိမ္းပုိက္လုိက္၏(ဥပါဒါန္)။
ထုိအဆင္းကုိျမင္ျခင္းကိစၥသည္ကား အတိတ္မွာျဖစ္၊အတိတ္မွာပ်က္ခဲ့ၿပီ။ မၿပီးနုိင္ ေသာ ဥပါဒါန္စြဲလမ္းခ်က္က
ဆက္သယ္လာ၍သာ မေနာဓာတု စိတ္အေတြးထဲတြင္ ထုိအာ႐ုံစိတၱဇ႐ုပ္၏ ႏွိပ္စက္ခ်က္ျဖင့္ ဓါတ္တုိင္ႏွင့္ႏွစ္ပါးသြားရျခင္းကုိ
သတိခ်ပ္ေစလုိပါသည္။ တဖန္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက သေဗၺ ဓမၼာ မေနာဝိဉာဏဓာတုယာ
ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။
အဓိပၸါယ္က(အလုံးစုံကုန္ေသာတရားတုိ႔သည္
အာ႐ုံအာရမၼဏပစၥည္းအားျဖင့္သာ အသိစိတ္တြင္ယွဥ္တြဲလ်က္ ျဖစ္ေပၚလာၾကရကုန္၏) တဲ့။ အလုံးစုံေသာတရားဆုိေတာ့
႐ုပ္တရား၊နာမ္တရား အကုန္ပါတာေပါ႔။ ဒီေတာ့ အဆင္း႐ူပါ႐ုံ ကုိ အာ႐ုံျပဳလုိ႔ ျမင္စိတ္ျဖစ္တယ္။ဒီစကၡဳဝိဉာဏဓါတ္ဆုိတဲ့
ျမင္စိတ္ကေလးက ျမင္႐ုံနဲ႔ေတာ့ ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္မျဖစ္နုိင္ ေသးပါဘူး။ သူက အဗ်ာကတပါ။
ဒီျမင္စိတ္ကေလးက ျမင္တဲ့ေနရာတြင္ျဖစ္ၿပီးပ်က္တယ္။ ထပ္အာ႐ုံမျပဳေတာ့ရင္ ထပ္ ျဖစ္စရာေတာင္မရွိဘူး။
ဒါေပမဲ႔ အဆင္း႐ူပါ႐ုံကုိ မိန္းကေလးလုိ႔ သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမင္စိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အႀကိမ္ ႀကိမ္ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးသြားၿပီ။ ပုဂၢဳိလ္၊သတၱဝါ၊ က်ား၊မ၊ လွ၊မလွ ခြဲျခားမွတ္သားတဲ့
သညာစိတ္ေတြ ႀကိဳက္၊မႀကိဳက္၊ ေကာင္း၊ မေကာင္း ခံစားတဲ့ ေဝဒနာစိတ္ေတြ၊ လုိခ်င္၊မလုိခ်င္
ေတြ႕ခ်င္၊မေတြ႕ခ်င္ျဖစ္လာတဲ့ တဏွာ၊ဥပါဒါန္စိတ္ေတြ စသျဖင့္ ယွဥ္ဖက္ေစတသိက္တရားေတြဟာ
အသိစိတ္နဲ႔အတူ အာ႐ုံျပဳျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာၾကရပါတယ္။
ဒီသေဘာကုိ
ေနာက္တပုိဒ္မွာ ပုိထင္ရွားစြာ ဖြင့္ဆုိျပထားပါတယ္ ။ ယံယံ ဓမၼံ
အာရဗၺ ေယေယ ဓမၼာ ဥပၸစၨႏိ ၱ စိတၱေစတသိကာ
ဓမၼာ အၾကင္တရားတုိ႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္အာ႐ုံျပဳလ်က္
ထုိတရားတုိ႔ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ စိတ္၊ေစတသိက္ တရား တုိ႔သည္ ျဖစ္ေပၚလာၾကရကုန္၏။ စိတ္၏ ျဖစ္ပ်က္မႈသည္
လက္ဖ်စ္တတြက္ (တစကၠန္႔၏ဆယ္ပုံတပုံမွ်) အတြင္း အႀကိမ္ ေပါင္း ကုေဋတသိန္းျဖစ္ပ်က္၏ လုိ႔ဆုိပါတယ္။
ဒီေလာက္ျမန္လြန္းေတာ့ တည္ေနတယ္၊ရွိေနတယ္လုိ႔ပဲ ထင္ေနၾကတာပါ။ ဒီေလာက္ျဖစ္ပ်က္မႈအတြင္းမွာ
စိတ္ခႏၶာေလးပါး သိျခင္း၊မွတ္ျခင္း၊ခံစားျခင္း၊ျပဳလုပ္ျခင္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ပ်က္သြားၾက
ၿပီး ဆုိင္ရာေစတသိက္တရားေတြလဲ ယွဥ္တြဲျဖစ္ပ်က္ကုန္ၾကပါတယ္။ စိတ္ဟာ သူ႕အတုိင္းကေတာ့
အေရာင္မဲ့၊ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ စိတ္ကုိအေရာင္ျခယ္တဲ့ ေစတသိက္တရားေတြ
ယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာေတာ့မွ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္
တရားေတြျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ဥပမာ ေလာဘေစတသိက္နဲ႔ ယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္စိတ္က
အကုသုိလ္၊ အေလာဘေစတသိက္နဲ႔ ယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းခ်င္စိတ္က ကုသုိလ္ စသျဖင့္
ကြဲျပားသြားပါ တယ္။ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႕ ကုသုိလ္ကံေစတနာရဲ႕ အက်ဳိးေပးက လူ၊နတ္၊ျဗဟၼာဆုိတဲ့
သုဂတိဘုံ။ အကုသုိလ္တရား ေတြနဲ႔ အကုသုိလ္ကံေစတနာရဲ႕ အက်ဳိးေပးက အပါယ္ေလးပါးဆုိတဲ့ ဒုကၡတိဘုံ
စသျဖင့္ အသီးသီးသံသရာလည္ၾကရ ျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတၱဝါေတြသံသရာလည္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကုိစိစစ္လုိက္ေတာ့
အာ႐ုံျပဳျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ သံသရာ လည္ၾကရတယ္လုိ႔လဲ ေကာက္ခ်က္ခ်နုိင္ပါတယ္။
အမွန္တရားကုိျမတ္နုိးေသာ
ခ်စ္စြာေသာစာ႐ႈသူ - မိမိခႏၶာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနမႈအစုစုကုိ
ဉာဏ္ျဖင့္ ေသခ်ာဆင္ျခင္
သုံးသပ္ၾကည့္ပါကုန္။ ျမင္ျခင္း၊ၾကားျခင္း၊ထိျခင္း၊သိျခင္း၊ေတြးျခင္း၊႐ႈျခင္း
အားလုံးတုိ႕ဟာ အာ႐ုံျပဳျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ သာ ျဖစ္ပ်က္ၾကရၿပီး ငါျမင္၊ငါၾကား၊ ငါေတြး၊ငါသိတာရယ္လုိ႔
ဘယ္မွာမွ ရွာမရပါကလားဟု နားလည္သိရွိသြားပါလွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိ(ငါစြဲ)ေပ်ာက္နုိင္ပါသည္။
အာ႐ုံျပဳတတ္တဲ့ သဘာဝသေဘာတရားႀကီး ရွိေနသ၍ေတာ့ ျဖစ္မႈပ်က္မႈေတြ ဆက္ခါ၊ဆက္ခါ ျဖစ္ပ်က္ေနဦးမွာပဲဟု
သိလုိက္သည့္အတြက္ ဘဝျပတ္အယူ ဥေစၧဒ ဒိ႒ိ ျပဳတ္ပါသည္။ တႀကိမ္ထဲအာ႐ုံ ျပဳလုိက္႐ုံနဲ႔မၿပီး၊
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလုိ႔ ထပ္ခါထပ္ခါအာရုံျပဳေနလုိ႔သာ ျပန္ျဖစ္ျဖစ္လာရတာလုိ႔ သိလုိက္ရတဲ့အတြက္
အၿမဲတည္တယ္ဆုိတဲ့ ႆႆတဒိ႒ိ အယူႀကီးျပတ္ပါသည္။ အာရုံအာရမၼဏပစၥည္း၏ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ႔ကုိ
႐ြတ္ဖတ္႐ုံမွ်မက အဓိပၸါယ္သေဘာတရားကုိ ဉာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္သုံးသပ္၍ သိလာရေသာ ကုိယ္ပုိင္အသိတရားတုိ႔ကုိ
သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ ေတြးေတာယုံမွားျခင္းမရွိပဲ ယုံၾကည္သဒၶါခုိင္ၿမဲစြာျဖင့္ ဆက္လက္သုံးသပ္၊ပြားမ်ားအားထုတ္
သြားမည္ ဆုိပါလွ်င္ တိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္မွန္ပါက ယခုဘဝတြင္ပင္ သံသရာျပတ္ေၾကာင္း မဂၢင္အက်င့္ေကာင္းကုိ
ရရွိပုိင္နုိင္လ်က္ ျဖစ္ ဆင္းရဲ၊ ပ်က္ဆင္းရဲတုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ
ဧကန္မ်က္ေမွာက္ ျပဳနုိင္ပါမည့္အေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါး လုိက္ရပါသည္ ။
။
ဝီမံသာ
(၁၉-၈-၂၀၁၃)
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ ေဆာင္းပါးပုံစံျဖင့္
ေရးသားရျခင္းျဖစ္ပါသျဖင့္ အၿပီးတုိင္မေဖာ္ျပနုိင္ျခင္းအေပၚ
နားလည္ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါသည္
။ (စာေရးသူ)
No comments:
Post a Comment