၅။ သမနႏၲရ ပစၥယ (နိေဒၵသ)

စကၡဳဝိဉာဏဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

မေနာဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ေသာတ၀ိဉာဏဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

မေနာဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ဃာနဝိဉာဏဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

မေနာဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ဇိ၀ွါဝိဉာဏဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

မေနာဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ကာယဝိဉာဏဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

မေနာဓာတု တံ သမၸယုတၱကာစဓမၼာ မေနာဝိဉာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာဓမၼာ ပစိၧမာနံ ပစိၧမာနံ ကုသလာနံဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာဓမၼာ ပစိၧမာနံ  ပစိၧမာနံ အဗ်ာကတာနံဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာဓမၼာ ပစိၧမာနံ ပစိၧမာနံ အကုသလာနံဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာဓမၼာ ပစိၧမာနံ ပစိၧမာနံ အဗ်ာကတာနံဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာဓမၼာ ပစိၧမာနံ ပစိၧမာနံ အဗ်ာကတာနံဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာဓမၼာ ပစိၧမာနံ ပစိၧမာနံ ကုသလာနံဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ပုရိမာ ပုရိမာ အဗ်ာကတာဓမၼာ ပစိၧမာနံ ပစိၧမာနံ အကုသလာနံဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

ေယသံ ေယသံ ဓမၼာနံ သမနႏၲရာ ေယေယဓမၼာ ဥပၸစၨႏိ ၱ စိတၱေစတသိကာဓမၼာ

ေတေတဓမၼာ ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ သမနႏၲရ ပစၥေယန ပစၥေယာ။

သမနႏၲရ ပစၥည္း ဆုိတာ ေကာင္းစြာအျခားမရွိ အညီအမွ်ဆက္တုိက္ျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္တဲ့သေဘာပါပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးရဲ႕ တုႏႈိင္းမဲ႔တဲ႔ သဗၺညဳတေရႊဥာဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင္႔သာ ပုိင္းျခားသိျမင္နုိင္မွာျဖစ္တဲ႔ ဒီ အနႏၲရပစၥည္းနဲ႔ သမနႏၲရပစၥည္းတုိ႔ရဲ႕ မတူကြဲျပားခ်က္ကုိ အ႒ကထာဆရာမ်ားပင္ အနက္မထင္ဟု ဝန္ခံေတာ္မူ ခဲ႔ၾက ပါတယ္ ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သဒၵါနည္းအရမတူကြဲျပားခ်က္ႏွင့္ ကုိယ္တုိင္အားထုတ္ဆင္ျခင္မႈအရ အေတြ႕အႀကဳံ သိျမင္ရမႈျဖင္႔ သာ အတန္နားလည္လြယ္႐ုံ ဖြင္႔ဆုိသြားမွာျဖစ္ပါတယ္ ။

          အနႏၲရ ပစၥည္း က  အျခားမရွိ ဆက္တုိက္ျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတယ္ဆုိရာမွာ ပစၥည္း(အေၾကာင္း)နဲ႔ ပစၥယုပၸန္ (အက်ဳိး)တုိ႔ အညီအမွ်ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ ျဖစ္တဲ႔ေနရာမွာ ျဖတ္ၿပီးဝင္ျဖစ္တတ္တာ၊အက်ဳိးေပးတဲ႔ေနရာမွာ ျဖတ္ၿပီးအက်ဳိးေပးတတ္တာမ်ဳိး ျဖစ္နုိင္ပါတယ္ ။ ဥပမာေဆာင္ရရင္ မ်က္စိက တီဗီကအရုပ္ကုိၾကည့္ေနတယ္ တၿပိဳင္နက္ မွာပဲ နားကလဲ တီဗီကအသံကုိ ၾကားေနတယ္ ။ ျမင္ရုပ္ကုိအာ႐ုံျပဳေနရင္း ၾကား႐ုပ္ကုိလည္းအာ႐ုံျပဳလုိက္တယ္။ဒီေတာ႔ ျမင္စိတ္ျဖစ္လုိက္၊ၾကားစိတ္ျဖစ္လုိက္နဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ျမန္လြန္းေတာ႔ တၿပိဳင္နက္ ျမင္ေနၾကားေနရတယ္လုိ႔ပဲ ထင္ရပါတယ္  ဒါေပမဲ႔ ျမင္စိတ္ျဖစ္ၿပီးပ်က္၊ခ်က္ခ်င္းပဲၾကားစိတ္ျဖတ္ဝင္လာ။ ဒီလုိနဲ႔ ျမင္လုိက္၊ၾကားလုိက္နဲ႔ ဆက္ကာ ဆက္ကာျဖစ္သြားရ တာပါ။ ဒီလုိအခုိက္အတံ႔ေတြမွာ စိတ္ဟာအတည္မရွိ၊တျဖတ္ျဖတ္ခုန္ေနတဲ႔ အေျခအေနရွိ ပါတယ္။ အာ႐ုံဝင္စားေနခ်ိန္ မွာ ဝိတက္၊ဝိစာရ၊ပီတိေတြ ျဖစ္ေနေပမဲ႔ တခုထက္ပုိေသာ အာ႐ုံေတြကုိ တျဖတ္ျဖတ္ေျပာင္းၿပီး ဆြဲယူတိမ္းညႊတ္ေနလုိ႔ တည္ၾကည္စူးစုိက္မႈ ဧကဂၢတာ အျပည့္အဝယွဥ္တြဲျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ အာ႐ုံတက်ပ္သားကုိ သိမႈတက်ပ္သား အျပည့္မျဖစ္ပဲ ေနာက္အာ႐ုံတခုကုိ ျဖတ္ယူ ျဖတ္ဝင္လာနုိင္တာျဖစ္ပါတယ္ ။

          ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္ အက်ဳိးေပးေတြမွာလဲ ျဖတ္ၿပီးအက်ဳိးေပးတဲ႔သေဘာေတြ အထင္အရွားရွိပါတယ္။ မလႅိကာ မိဖုရားႀကီးမွာ တဘဝလုံးျပဳခဲ႔တဲ႔ ကုသုိလ္ကံေတြအမ်ားႀကီးရွိေပမဲ႔ ေသခါနီးမရဏေဇာေစာခ်ိန္မွာ အကုသုိလ္ကံျဖတ္ဝင္ အက်ဳိးေပးလုိက္လုိ႔ ငရဲမွာ(၇)ရက္က်ခံလုိက္ရတာ၊ အာဏာပါးကြက္သားႀကီး တမၺဒါဌိကဟာ လူေတြအမ်ားႀကီးသတ္ခဲ႔ တဲ႔ အကုသုိလ္ကံႀကီးေတြရွိေပမဲ႔ ရွင္သာရိပုၾတာမေထရ္ျမတ္ႀကီးရဲ႕ တရားေတာ္ကုိနာလုိက္ရလုိ႔ စူဠေသာတာပန္ အျဖစ္ နဲ႔ ေသလြန္ေတာ႔ နတ္ျပည္ကုိေရာက္ရတာ စတဲ႔သာဓကေတြဟာ ျဖတ္ၿပီးအက်ဳိးေပးတဲ႔ သေဘာေတြပါပဲ ။    မဂ္ဥာဏ္ရဲ႕ အကုသုိလ္ကံအက်ဳိးေပးကုိ သတ္နုိင္တဲ႔သတၱိကလဲ အံ႔မခန္းပါပဲ ။

သမနႏၲရ ပစၥည္း ကေတာ႔ ေကာင္းစြာအျခားမရွိျဖစ္ျခင္းျဖင့္သာ ေက်းဇူးျပဳတတ္ပါတယ္ ။ ပစၥည္း နဲ႔ ပစၥယုပၸန္ အေၾကာင္း အက်ဳိး အညီအမွ် ဆက္ကာဆက္ကာျဖစ္တဲ႔သေဘာရွိပါတယ္ ။ ျမင္စိတ္တက်ပ္သားျဖစ္ရင္ သိမႈလဲတက်ပ္သားအျပည့္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အျခားအာ႐ုံျဖတ္မဝင္နုိင္သလုိ အက်ဳိးေပးလဲ အတူပဲျဖစ္နုိင္ပါတယ္ ။ ဥပမာ သမထဘာဝနာ / ဝိပႆနာဘာဝနာ ပြားမ်ားၿပီး သမာဓိအားေကာင္းေနခ်ိန္၊ ေလာကီမႈမွာလဲ တခုခုကုိအာ႐ုံစူးစုိက္ၿပီး ျပဳလုပ္ေနခ်ိန္ ၊ အဲဒီလုိ အခ်ိန္မ်ဳိးေတြမွာ တျခားအာ႐ုံျဖတ္မဝင္နုိင္ပဲ တခုထဲပဲဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ပ်က္ေနတတ္ပါတယ္။ ေလာကမွာ ေျပာေလ႔ရွိၾကတဲ႔ Mood ဝင္တယ္ စ်ာန္ဝင္ေနတယ္ ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးပါ ။ ဒီအခ်ိန္မွာအက်ဳိးေပးကလဲ ကုသုိလ္အာ႐ုံျပဳလ်က္ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ေနခ်ိန္ အကုသုိလ္က ျဖတ္ၿပီးအက်ဳိးမေပးနုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာလဲ ကုသုိလ္က ျဖတ္ၿပီးအက်ဳိးမေပးနုိင္ေတာ႔ပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ သမနႏၲရပစၥယသတၱိရဲ႕ အထူးတလည္အားေကာင္းတဲ႔ ေက်းဇူးျပဳပုံတခု ကုိတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ အတိတ္ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ သံသရာက အက်ဳိးေပးရန္ေစာင္႔ဆုိင္းေနေသာ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္ကံေတြကုိ အက်ိဳးေပးခြင္႔ရရန္ ေရလာေျမာင္းေပး ျပဳလုပ္ေပးတတ္တဲ႔ အစြမ္းသတၱိပါပဲ။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း ထားၿပီးေတာ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ထက္ထက္သန္သန္ စူးစူးစုိက္စုိက္ ျပဳလုပ္ေနသူအေပၚ စိတ္ေတြ ၾကည္လင္ေပါ႔ပါး လာတာ၊ သဒၶါသတိပညာေတြ တုိးပြားလာတာ၊ ေလာကီလူမႈစီးပြားကိစၥေတြ အဆင္ေျပလာတာ ဆုိတဲ႔ ကုသုိလ္ကံအက်ဳိးေပးေတြ တဖြားဖြားျဖစ္ထြန္းလာတာဟာ အတိတ္သံသရာက တူရာတူရာ ကုသုိလ္ကံေစတနာေတြ ေပါင္းဆုံ အက်ဳိးေပးလာတဲ႔ သေဘာပါပဲ ။ ဒီလုိပဲ အမွားေပၚအမွားဆင္႔ အမုိက္သံသရာလည္လုိ႔  မုိက္ၿပီးရင္းမုိက္၊ မွားၿပီးရင္းမွားေနသူေတြမွာေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔အက်ဳိးဆက္ေတြသာ တခုၿပီးတခု ဆင္႔ကာဆင္႔ကာ ၾကမၼာငင္ၾကရတာဟာ အကုသုိလ္အက်ဳိးေပးၿပီဆုိ ၿပဳံၿပီး အက်ဳိးေပးတတ္တဲ႔ သမနႏၲရပစၥည္းရဲ႕ အစြမ္းပါပဲ ။တခုေျပာစရာရွိတာက မေကာင္းမႈနဲ႔အသက္ေမြးၿပီး ခ်မ္းသာတင္႔တယ္ လူတြင္က်ယ္ျဖစ္ေနၾကတာ ဘာသေဘာလဲဆုိရင္ အတိတ္ဘဝက အားႀကီးတဲ႔ကုသုိလ္အက်ဳိးေပးကုိ ခံစားခြင္႔ရေနေသး လုိ႔ ဒီဘဝမေကာင္းမႈေတြရဲ႕ အက်ဳိးေပးက ငုတ္ေနရတဲ႔သေဘာပါပဲ။ ဒီလုိလူမ်ဳိးက သံသရာမွာအတုိးနဲ႔တကြ ျပန္ဆပ္ရမဲ႔ သူမ်ဳိးျဖစ္လုိ႔ သူ႕ဟာနဲ႔သူသာထားလုိက္ပါ ၊ ကုိယ္ကဝင္ၿပီး ေဒါသပြားေနစရာမလုိဘူးလုိ႔ မွတ္ရပါမယ္ ။

စိတ္တခုျဖစ္၊ျဖစ္ၿပီးခ်က္ျခင္းပ်က္၊ အၾကားအလပ္မရွိပဲ ေနာက္စိတ္တခုထပ္ျဖစ္ျခင္းျဖင္႔ ေက်းဇူးျပဳတဲ႔သေဘာမွာ အနႏၲရပစၥည္းႏွင့္ သမနႏၲရပစၥည္းတုိ႔ အတူတူသာျဖစ္ပါသည္။ (အနႏၲရပစၥည္းတြင္ အက်ယ္ရွင္းျပခဲ႔ပါသည္)

အနႏၲရပစၥည္းနဲ႔ သမနႏၲရပစၥည္းတုိ႔ရဲ႕ တူညီပုံ၊ကြဲျပားပုံေတြကုိ ဒီေလာက္ကေလး သိလုိက္ရတယ္ဆုိရင္ပဲ ဆင္ျခင္သတိျပဳစရာ၊ အားတက္စရာအခ်က္ေလးေတြ ေတြ႕ျမင္လာနုိင္ပါတယ္။ သမနႏၲရပစၥည္းသေဘာအရ အကုသုိလ္ အမႈေတြအေပၚမွာ အားပါးတရစူးစူးစုိက္စုိက္နဲ႔ ျပဳမူေနမိရင္ အကုသုိလ္အက်ဳိးေပးပဲ မလြဲမေသြလာေတာ႔မယ္၊ကယ္နုိင္ရာ မရွိလုိ႔ သတိျပဳဆင္ျခင္လာနုိင္ပါတယ္။ အကုသုိလ္မႈေတြျပဳခဲ႔ေပမဲ႔  (ငါျပဳမိေလျခင္းလုိ႔ ဒီအကုသုိလ္အေပၚမွာ စြဲလမ္းခ်က္ ဥပါဒါန္ေၾကာင္႔ ေနာင္တ၊ဗ်ာပါဒ၊ကုကၠဴစ အကုသုိလ္တရားေတြ ဆက္အျဖစ္မခံပဲ)သတိသံေဝဂယူနုိင္ခဲ႔ရင္ အနႏၲရပစၥည္း အေထာက္အပံ႔နဲ႔ ကုသုိလ္တရားေတြျဖတ္ဝင္၊ကုသုိလ္အက်ဳိးေပးေတြ ျဖတ္ၿပီးျဖစ္နုိင္ပါတယ္ ။

သမနႏၲရ ပစၥည္း အားျဖင့္ ေကာင္းစြာအျခားမရွိျဖစ္လ်က္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာသေဘာကုိ သိရျခင္းအားျဖင့္ ျမင္မႈ၊ၾကားမႈ၊နံမႈ၊စားမႈ၊ထိမႈ၊သိမႈ၊႐ႈမႈ၊႐ႈိက္မႈ အစုစုတုိ႔ကုိ ငါျမင္၊ငါၾကား၊ ငါထိ၊ငါသိ၊ ငါ႐ႈ၊ငါ႐ႈိက္ဟု ထင္ေနရ ျခင္းသည္ သညာဝိပၸလႅာသ (မွတ္သားမႈဖုံးကြယ္ေနျခင္း) သာျဖစ္္၍ တကယ့္သဘာဝအမွန္မွာမူ စိတ္တခုပ်က္၊ ေနာက္ စိတ္တခု ဆက္ျဖစ္ ဟူသည့္အစဥ္အတုိင္း ေကာင္းစြာအၾကားအလပ္မရွိ ဆက္ကာဆက္ကာျဖစ္ပ်က္ေနျခင္း သမနႏၲရ ပစၥယသတၱိ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ့သာရွိ၏ဟု အမွန္ျမင္ပါလွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိေပ်ာက္ပါသည္။ အေၾကာင္းရွိသ၍ ျဖစ္ဦးမည္ကုိ သိ ျမင္ပါက ဘဝျပတ္အယူ ဥေစၧဒ ဒိ႒ိ ၿငိမ္းပါသည္။ ျဖစ္ၿပီးသမွ် ပ်က္ရ ဓမၼတာႏွင့္ အေၾကာင္းမဲ့မျဖစ္တတ္ေသာ သေဘာကုိ သိျမင္ပါက ၿမဲသည္တည္သည္ဟူေသာအယူ ႆႆတဒိ႒ိ ျပဳတ္ပါသည္။

ထုိနည္းတူစြာ ဒါန၊သီလ၊ဘာဝနာ ကုသုိလ္ တရားအစုစုတုိ႔ကုိ ငါ႔ဒါန၊ ငါ႔သီလ၊ ငါ႔ဘာဝနာဟူ၍လည္းေကာင္း၊  ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ အကုသုိလ္တရားအစုစုတုိ႔ကုိ  ငါ႔ေလာဘ၊ ငါ႔ေဒါသ၊ ငါ႔ေမာဟဟူ၍လည္းေကာင္း ထင္ျမင္ယူဆ ေနၾကျခင္းသည္ အမွန္မဟုတ္။ ကုသုိလ္တရားမွ ကုသုိလ္တရားသာဆက္ကာျဖစ္ျခင္း၊ အကုသုိလ္တရားမွ အကုသုိလ္ တရားသာဆက္ကာျဖစ္ျခင္း စသျဖင့္ သမနႏၲရပစၥည္း အေၾကာင္း အေထာက္အပံ႔ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ၾကရကုန္၏ဟု အမွန္ ျမင္ပါလွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိေပ်ာက္ပါသည္။ ငါစြဲျပဳတ္သည္ႏွင့္ ၿမဲသည္/ျပတ္သည္ ဟူေသာအယူအလြဲမ်ားလည္း ကင္းစင္ပါ ေတာ့သည္။  ဒိ႒ိျပဳတ္၍ ဟုတ္နုိးနုိးသံသယရွင္းကာ ယုံၾကည္မႈအားခုိင္မာစြာျဖင့္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ပြားမ်ားအားထုတ္ သြား မည္ဆုိပါလွ်င္ တိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္မွန္ပါက ယခုဘဝတြင္ပင္ ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ စသည္ျဖစ္နုိင္၍  တိဟိတ္ ပုဂၢဳိလ္ မဟုတ္ေသးပါကလည္း ပါရမီအဆင့္ဆင့္ ရင့္က်က္၊ျမင့္တက္ကာ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္၊ စူဠေသာတာပန္အျဖစ္တုိ႔ ကုိရနုိင္္၍ အပါယ္တံခါးပိတ္ကာ နိဗၺာန္တံခါးပြင့္လာနုိင္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလုိက္ရပါသည္။

                                                                              ဝီမံသာ

(၁၅-၉-၂၀၁၃)

မွတ္ခ်က္ ။           ။ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ ေဆာင္းပါးပုံစံျဖင့္ ေရးသားရျခင္းျဖစ္ပါသျဖင့္ အၿပီးတုိင္မေဖာ္ျပနုိင္ျခင္းအေပၚ

နားလည္ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါသည္ ။ (စာေရးသူ)