ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ အတိတ္ဘဝေပါင္း(၁၅၀၀)တိတိ
ေဆြမ်ဳိးေတာ္ခဲ႔ဖူးေသာ - (မိဘ)အျဖစ္ ဘဝ(၅၀၀) ၊ (ဘုိးဘြား)အျဖစ္ ဘဝ(၅၀၀) ၊ (ဦးေလး)အျဖစ္
ဘဝ(၅၀၀) သူတုိ႔ထံမွာ ဝင္စားခဲ႔ရေသာ နကုလမာတာ နဲ႔ နကုလပိတာ ဇနီးေမာင္ႏွံကုိ ေက်းဇူးဆပ္တရားအျဖစ္
အတုိဆုံးနိဗၺာန္တရားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္ ။ ဒီတရားက ( ကုိယ္နာ၍ စိတ္မနာလွ်င္ နိဗၺာန္ေရာက္တာပဲ
) တဲ႔ ။ ဘုရားရွင္က နကုလပိတာကုိ (ဒကာႀကီး အခုခႏၶာကုိယ္က ဘယ္လုိေနပါသလဲ) ေမးေတာ႔ ( တပည့္ေတာ္
အသက္ႀကီးၿပီမုိ႔ အၿမဲ နာေနပါတယ္ဘုရား ) လုိ႔ ေလွ်ာက္တယ္ ။ ဒီေတာ႔ ဘုရားရွင္က ( ဒကာႀကီး
ခႏၶာသေဘာက ဒီလုိပဲ ၊ ႀကီးငယ္မဟူ နာတဲ႔သေဘာရွိတယ္ ) ဆုိေတာ႔ နကုလပိတာက (ဘုရား တပည့္ေတာ္
အခု အသက္(၇၀)ေက်ာ္ ႀကီးရင္႔ေနတာေၾကာင္႔ အတုိဆုံးနိဗၺာန္တရားေဟာေပးပါဆိုလုိ႔ ဘုရားရွင္က
ဒီ တရား ( ကုိယ္နာ၍ စိတ္မနာလွ်င္ နိဗၺာန္ေရာက္တာပဲ ) ဆုိတာကုိ ေဟာၾကားခဲ႔ပါတယ္ ။
ဒီတရားေတာ္ကုိ ပုိမုိရွင္းလင္းေအာင္ ရွင္သာရိပုၾတာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက
အက်ယ္ဖြင္႔ျပတာကုိ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အာေဘာ္အတုိင္း ဖြင္႔ဆုိရွင္းျပေပးသြားမွာ
ျဖစ္ပါတယ္ ။ မရွင္းလင္းခဲ႔ရင္ ၊ က်ေနာ္႔လုိအပ္ခ်က္၊က်ေနာ႔္အမွား သာ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား
။
ဒီေနရာမွာ စာဖတ္သူဟာ မိမိကုိယ္ကုိ လူလိမၼာပညာရွိ စိတ္ကေလး
သြင္းၿပီး ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္ ။ အေၾကာင္းကေတာ႔ လူမုိက္ဆုိရင္ ကုိယ္ နာလုိ႔ နာမွန္း မသိနုိင္ပါဘူး
တဲ႔ ။ ဥပမာ - ငါအုိေနၿပီ ၊ ဒါေပမဲ႔ အုိဇာတာေကာင္းသားပဲ ၊ ဒီလုိနဲ႔ နာမွန္းမသိ ။ ေနာက္ဆုံး
နာမက်န္းျဖစ္ၿပီး အိပ္ယာထဲလဲေနတာေတာင္ ငါ႕ ဘဏ္တုိးေလးရွိလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္ ဆုိၿပီး နာတာကုိ
နာမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ မုိက္တတ္ၾကပါတယ္ ။
တကယ္ေတာ႔ (ကုိယ္) ဆုိတာ ဒီဘဝရလာတဲ႔ ခႏၶာ(၅)ပါး ၊ ႐ုပ္၊နာမ္
တရားႀကီးသာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီတရားႀကီးေတြဟာ သူ႕အေၾကာင္းတရားနဲ႔သူ ျဖစ္လုိက္၊ပ်က္လုိက္ေနလုိ႔မုိ႔
မၿမဲတဲ႔ ၊ အစုိးမရတဲ႔ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာသာရွိပါတယ္ ။ အဲဒီ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡ ကုိပဲ (နာ)တယ္လုိ႔
ဆုိတာပါ ။ ဒီ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ႔ ခႏၶာႀကီးက နာတာကုိ ဘာလုိ႔ စိတ္က လုိက္ နာေနရလဲဆုိေတာ႔
ဒီ ႐ုပ္တရား၊နာမ္တရားေတြကုိ (မသိလုိ႔) ငါ ၊ ငါ႕ဥစၥာ လုိ႔ စြဲမွတ္ေနၾကတဲ႔ သကၠာယဒိဌိေၾကာင္႔ပဲ
ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဥပမာ - လမ္းေပၚမွာ ေခြးေလေခြးလြင္႔တေကာင္ ေသေနရင္ (ေၾသာ္ သနားစရာ)ဆုိတာေလာက္ကလြဲလုိ႔
စိတ္ဆင္းရဲျခင္းႀကီးစြာ မျဖစ္ၾကပါဘူး ။ ဒါေပမဲ႔ ကုိယ္က ပုိက္ဆံေပးဝယ္ထား၊အိမ္မွာတယုတယေမြးထားတဲ႔
သေဘၤာေခြး ေလး ေသရင္ေတာ႔ ( ငါ႕ေခြးေလး ေသပါၿပီ ) ဆုိၿပီး ပူေဆြးေသာက ျဖစ္ၾကရတာ ဒါ ငါ႕ဥစၥာ
ထင္ေနၾကလုိ႔ပါ ။ ႀကဳံလုိ႔ တခါက ၾကားဖူးတာေလး အမွတ္ရမိတယ္ ။ ဦးဇင္းေလးတပါးဟာ အသုဘ႐ႈတရားေပးတဲ႔အခါ
( ေၾသာ္ ဒါေတြဟာ မၿမဲတဲ႔ အနိစၥသေဘာေတြပဲ တရားနဲ႔သာေျဖၾကပါ
)လုိ႔ ေဟာေလ႔ရွိသတဲ႔ ။ ဒီလုိနဲ႔ တေန႔မွာ ဦးဇင္းမယ္ေတာ္ႀကီး ဆုံးေတာ႔ ကုိယ္ေတာ္ေလးရယ္
မယ္ေတာ္ႀကီးအေလာင္း တစိမ္႔စိမ္႔ၾကည့္ရင္း တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕ငုိရွာသတဲ႔ ။ အနားက ဒကာတေယာက္က
(အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္အေမဆုံးတုံးက အနိစၥသေဘာဆုိ ၊ အခုလဲ တရားနဲ႔ေျဖေတာ္မူပါဘုရား)လုိ႔
ေျပာေတာ႔ ၊ ဘုန္းဘုန္းက (ဟဲ႔ ဒကာ ၊ ဟုိဟာက နင္႔အေမအနိစၥ ၊ ခုဟာက ကုိယ္ေတာ္႔အေမအနိစၥ
၊ မတူဘူး ဒကာရဲ႕) တဲ႔ ။ အဲဒါ ငါ႕ဟာ ဆုိတဲ႔ အတၱနိယပါ ။
ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ
၊ ဒီ႐ုပ္၊နာမ္တရားေတြမွာ ႐ုပ္တရားက (ကံ၊စိတ္၊ဥတု၊အဟာရ)ဆုိတဲ႔ အေၾကာင္း(၄)ပါး ျပဳျပင္စီရင္မွ
ျဖစ္ရတာမုိ႔ (ငါ)လုပ္တာ ၊ ငါပုိင္တာ ဘာမွ မရွိပါဘူး ။ နာမ္တရားကလဲ(အာ႐ုံ၊ဒြါရ)ဆုိတဲ႔
အေၾကာင္း (၂)ပါးက လုပ္တာမုိ႔ ငါလုပ္တာဘာမွ မရွိပါဘူး ။ ဒီလုိ မရွိတဲ႔သေဘာကုိ မသိလုိ႔
ဒီဘဝ ငါ႕ဘဝပဲ လုိ႔ ၊ ဒီခႏၶာ (ငါ)ပဲ လုိ႔ အတၱအယူနဲ႔ စြဲမိေတာ႔ သူ႕ဟာသူ ခႏၶာ နာတုိင္း
စိတ္က လုိက္ နာေနရပါေတာ႔တယ္ ။ ဒီအတၱ၊အတၱနိယဒိဌိ မျပဳတ္ သမွ်ေတာ႔ ကုိယ္နာတုိင္း စိတ္နာေနမွာပါ
။ ခႏၶာ(၅)ပါး နာပုံကုိ ဥပမာေလးေတြနဲ႔ ရွင္းျပပါ႕မယ္ ။
႐ူေပကၡႏၶာ - ငါ ဆုိရင္ သူတပါး လဲ ပါတယ္ေနာ္ ။ ဒီေတာ႔ သူတပါး
လုပ္လုိက္လုိ႔ ေခါင္းကြဲလာတယ္ ။ ဒီေကာင္ ငါ႕ လုပ္ရက္ေလျခင္းလုိ႔ စိတ္ဆုိး၊ေဒါသျဖစ္မယ္
။ ဒါ ငါ၊သူတပါး အစြဲနဲ႔ စိတ္နာတာေပါ႕ ။ ကုိယ္(ေခါင္း)က အေၾကာင္းဆုံလုိ႔ ကြဲတယ္၊နာတယ္
။ တခါ လုပ္သူရဲ႕ (လုပ္မႈ ကံ) ဆုိတဲ႔ အေၾကာင္းကုိလဲ သူတပါးလုိ႔စြဲၿပီး စိတ္နာ၊စိတ္ဆုိးမယ္
။ ေဒါမနႆ စိတ္ဆုိး၊စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ၊ ေသာက(ငါေသေတာ႔မွာပဲ)ဆုိတဲ႔ စုိးရိမ္ျခင္း ၊ ပရိေဒဝ(ျပင္းစြာပူေဆြးျခင္း)
၊ ဥပါယာသ (ႀကိတ္မနုိင္ခဲမရ) မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ျခင္း ။ ဒီ စိတ္အနာေတြ ( ေဒါမနႆ ၊ ေသာက
၊ ပရိေဒဝ ၊ ဥပါယာသ ) ဆုိတာေတြကုိ (မသိျခင္း) အဝိဇၨာ ဦးစီးလာေတာ႔ အဝိဇၨာ၊သခၤါရ၊ဝိဥာဏ္----
ကမၼဆုိတဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သံသရာလည္ၿပီး ကုိယ္႕ ကုိယ္နာေပ်ာက္ေၾကာင္း အရင္(ေဆးမကုနုိင္ပဲ)
ျပန္ခ်၊ျပန္လုပ္ ၊ ႐ႈပ္ကုန္ေတာ႔တာပါပဲ ။ ဒီလုိပဲ ကုိယ္႔ဟာကုိယ္ ေရာဂါျဖစ္လဲ စိတ္ေအးေအးနဲ႔
ေဆးကုခံတာထက္ စိတ္တုိ၊စိတ္ဆုိးေနတာနဲ႔ မိေအး(၂)ခါနာေတြ ျဖစ္ရေတာ႔တာပါပဲ ။
ဝိဥာဏကၡႏၶာ - (ျမင္စိတ္၊ၾကားစိတ္) စသည္တုိ႔ သူ႕ဟာသူ အာ႐ုံ(အဆင္း၊အသံ)နဲ႔
ဒြါရ(စကၡဳအၾကည္၊နားအၾကည္) စသည္ တုိက္ၿပီး ျဖစ္လာရတာကုိ (ငါ႔စိတ္ငါသိတယ္ေနာ္ ၊ အျမင္မေတာ္တာေတြ႕လုိ႔ကေတာ႔
လုပ္ပစ္လုိက္မယ္ ငါ႔ဘာမွတ္လဲ) အဲလုိ ငါစြဲနဲ႔ ဝင္ စိတ္နာေနတာနဲ႔ ျပႆနာေတြ တက္ကုန္ၾကတာပါပဲ
။
သညာကၡႏၶာ - ( မွတ္သားမႈ ) သူ႕ဟာသူ မွတ္တုန္းကတမ်ဳိး ၊ အေၾကာင္းမသင္႔လုိ႔အမွတ္မွားၿပီး
ကုန္႐ႈံးရတဲ႔ သညာရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈအနာကုိ ငါထင္ၿပီး ( ငါမွတ္တုန္းက အေကာင္းပါ ၊ ဒီေသာက္ဟာေတြဝင္႐ႈပ္လုိ႔
မွားေရာင္းမိၿပီ ၊ ကုန္ပါၿပီ ငါ႔ပစၥည္းေတြ ) ဒီလုိ စိတ္ကထပ္နာေတာ႔ ဒုကၡမၿငိမ္းေတာ႔ဘူးေလ
။ ဒုကၡမၿငိမ္းမွေတာ႔ ဒုကၡၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ဘယ္ရေတာ႔မွာလဲ ။
ေဝဒနာကၡႏၶာ - ( ေသာမနႆ ၊ ေဒါမနႆ ၊ ဥေပကၡာ ခံစားစိတ္ ) ကုိယ္႔ဟာကုိယ္
အၿငိမ္႔မင္းသမီးေလးၾကည့္ၿပီး သုခေဝဒနာေလးနဲ႔ တၿငိမ္႔ၿငိမ္႔ခံစားေနတာ - ၿဗဳံးဆုိ ေျခေထာက္ေခြးဆြဲေတာ႔
နာက်င္တဲ႔ ဒုကၡေဝဒနာ ေရာက္လာ ၊ ခ်မ္းသာေလးေပ်ာက္သြားေတာ႔ ဒီေသာက္ေခြးဝင္႐ႈပ္လုိ႔ ငါ႕ဖီလင္ေလး
ပ်က္ပါၿပီ ဆုိၿပီး ေခြးပိတ္ကန္ပစ္လုိက္တယ္ ။ (ခ်မ္းသာလုိက္၊ဆင္းရဲလုိက္) အတည္မရွိေျပာင္းလဲတတ္တဲ႔
ေဝဒနာရဲ႕ နာျခင္းသေဘာကုိ ငါနာတယ္လုိ႔ စိတ္က
ထပ္နာလုိက္ေတာ႔ အကုသုိလ္ကံေတြပါ ထပ္ျဖစ္ ။ ဘယ္မွာ ေအးၿငိမ္းရာ ရေတာ႔မွာလဲေနာ္ ။
သခၤါရကၡႏၶာ - ( ျပဳျပင္စီရင္ျခင္း ၊ ေစတနာ ) မိဘက ေကာင္းေစခ်င္လုိ႔
ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာ ၊ လုပ္ေပးတာ ၊ နင္တုိ႔ ငါ႕ေစတနာကုိ ေစာ္ကားရက္တယ္ --- ေၾသာ္ ေမတၱာစိတ္နဲ႔
ေစတနာေကာင္းေလးနဲ႔ ကုသုိလ္အမႈေလးျပဳၿပီးကာမွ ငါဝင္ကပ္လုိက္တာ ငါ႕ေစတနာ ဆုိၿပီး အတုံ႔အျပန္မရေတာ႔
ေစတနာေကာင္းေလးေပ်ာက္ ၊ ေဒါမနႆ၊ေသာက၊ ပရိေဒဝေတြ ေရာက္ေနရရွာတဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔မိဘေတြ ၊
က်ေနာ္တုိ႔ေတြ - (ေစတနာလဲ ငါမဟုတ္)လုိ႔ ေတြးနုိင္မွ စိတ္နာတာေပ်ာက္ ၿငိမ္းေအးရာေရာက္မွာပါ
။ သူမေကာင္းလုိ႔ ကုိယ္စိတ္ဆုိးရတယ္ဆုိတာ သံသရာမျပတ္တဲ႔ ႏွစ္ခါနာႀကီးပါဗ်ာ ။
ဒီေတာ႔ကာ ကုိယ္နာတုိင္း (ငါအမွတ္နဲ႔) စိတ္က နာေနမယ္ဆုိရင္
ေသာက၊ပရိေဒဝ၊ဥပါယာသ - စတဲ႔ အဝိဇၨာဦးစီးတဲ႔ တရားေတြသာ ျဖစ္လာၿပီး နိဗၺာန္နဲ႔အလွမ္းေဝး
၊ ဒုကၡသံသရာ လည္ပတ္ေနရဦးမွာမုိ႔ ကုိယ္နာတုိင္း စိတ္မနာေအာင္ ေနတတ္တဲ႔အက်င္႔ကုိ က်င္႔သင္႔ပါတယ္
။ ဘယ္လုိက်င္႔ရမွာလဲဆုိေတာ႔ လူလိမၼာတုိ႔ အက်င္႔ျဖစ္တဲ႔ ဝိပႆနာ တရား အားထုတ္တဲ႔သူဟာ
ဒီခႏၶာႀကီးက သူ႕အေၾကာင္းနဲ႔သူ ျဖစ္လုိက္ ၊ ပ်က္လုိက္နဲ႔ အတည္မရွိတဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡ အနာတြင္းႀကီး
ဆုိတာကုိ သိလာပါလိမ္႔မယ္ ။ ၿပီးရင္ ဒီခႏၶာႀကီးကုိ သူ႕အေၾကာင္းတရား သူ႕ဟာသူဖန္တီး ၊
သူ႕အေၾကာင္းတရားက သူ႕ဟာသူ ဖ်က္ဆီးတတ္တဲ႔သေဘာရွိလုိ႔ ငါဖန္တီးလုိ႔မရတဲ႔ ၊ ငါ႕ေဆြမ်ဳိးမဟုတ္တဲ႔
၊ လာခ်င္တဲ႔အခ်ိန္လာ ၊ ျပန္ခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ ျပန္သြားတတ္တဲ႔ (တစိမ္း၊ဧည့္သည္) တေယာက္လုိသာ
သေဘာထားၿပီး ၾကည့္ပါ ။ (တစိမ္းက ေျပာတာ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ၊ ငါ႔အမ်ဳိးအရင္းက ေျပာလုိ႔ ပုိနာတာ)
ဆုိတဲ႔အတုိင္း နာေနမွာစုိးလုိ႔ပါ ။ ဒီလုိ တစိမ္းၾကည့္ ၾကည့္ပါမ်ားလာရင္ ဒီခႏၶာႀကီး
သူ႕ဟာသူနာေနတာ ငါ ၊ ငါ႕ဟာ မဟုတ္လုိ႔ ဘာမွ နာေနစရာမလုိ ဆုိတဲ႔ ဒိဌိစြဲေလး တေျဖးေျဖးေလ်ာ႔လာၿပီ
ဆုိတာနဲ႔ ပထမအဆင္႔ ဝိပႆနာမဂ္ဥာဏ္ ဝင္လာ ၊ ထုိမွေနာက္ အာ႐ုံတက္တာနဲ႔ ေနထြက္မွာေသခ်ာေနသလုိ
ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ -- စသည့္ ေလာကုတၱရာ မဂ္ဥာဏ္ေတြက သံသရာကုိျဖတ္ ၊ အပါယ္တံခါးကုိ ပိတ္ၿပီး
နိဗၺာန္ တံခါး အလုိလုိပြင္႔လာမွာမုိ႔ က်န္တာေတြအသာထား ၊ ဝိပႆနာအက်င္႔ကုိက်င္႔ၿပီး ကုိယ္နာတုိင္းစိတ္မနာရေအာင္ ( ကုိယ္႔ခႏၶာကုိယ္ တစိမ္းလုိ ေနၾကပါ ) ဟု
ေစတနာျဖင္႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။
( ဝီမံသာ
) 24-1-2018
