ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ
ဓမၼာ ၊ ပစၧိမာနံ ပစၧိမာနံ ကုသလာနံ ဓမၼာနံ အာေသ၀န ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ
ဓမၼာ ၊ ပစၧိမာနံ ပစၧိမာနံ အကုသလာနံ ဓမၼာနံ အာေသ၀န ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
ပုရိမာ ပုရိမာ ႀကိယာဗ်ာကတာ
ဓမၼာ ၊ ပစၧိမာနံ ပစၧိမာနံ ႀကိယာဗ်ာကတာနံ ဓမၼာနံ အာေသ၀န ပစၥေယန ပစၥေယာ ။
အာေသ၀နပစၥည္းဆုိတာ
အႀကိမ္ႀကိမ္ပြားအပ္ ၊ ထုံအပ္ေသာအားျဖင္႔ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ နံ႔သာအေမႊးကုိ
တႀကိမ္ထုံမႊမ္းစဥ္ ေမႊးရနံ႔သတၱိနဲပါးေသးေပမဲ႔ ႏွစ္ႀကိမ္ ၊ သုံးႀကိမ္ (၇)ႀကိမ္ - ဒီလုိ
အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုံအပ္ ၊ ပြားအပ္တဲ႔အခါ သူ႕ရဲ႕ေမႊးရနံ႕ဟာ ထင္ရွားပ်ံ႕ႏွံ႕ ႀကဳိင္လႈိင္ရသလို ပါပဲလုိ႔ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဥပမာျပဳ ခဲ႔ၾကပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသားတေယာက္ စာတပုဒ္ကုိ တခါက်က္ ၊ ေရးေတးေတး
၊ ႏွစ္ခါဆုိ နဲနဲရသလုိ ၊ သုံးခါဆုိ အေတာ္ ရၿပီ ။ေလး ငါး ေျခာက္ခါ ၊ ခုႏွစ္ခါဆုိ ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ေတာ႔ဘူး
၊ ဦးေႏွာက္ထဲစြဲၿမဲသြားေတာ႔တယ္ဆုိတာ အာေသ၀န ပစၥယ ရဲ႕ အစြမ္းသတၱိပါပဲ ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္
ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ကုသုိလ္တရားတုိ႔သည္ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ၄င္း ၊ အကုသုိလ္တရား တုိ႔သည္
အကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ၄င္း ၊ ႀကိယာအဗ်ာကတ တရားတုိ႔သည္ ႀကိယာ အဗ်ာကတ တရားတုိ႔ကုိ၄င္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ပြားမ်ား၊ေလ႔က်က္၊ထုံမႊမ္းေသာ အားျဖင္႔ ေက်းဇူးျပဳလ်က္ ရွိၾက ကုန္၏ဟု ကုိယ္တုိင္သိျမင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္
ေလာကကုိ သိျမင္ေစခဲ႔ပါတယ္ ။ ဒီေနရာမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ပုိင္းပုိင္းျခားျခား ရွင္းလင္းထားတဲ႔တခ်က္ကုိ
သတိျပဳမိပါတယ္ ။ ဒါက ေတာ႔ ပုထုဇဥ္လူနတ္သတၱ၀ါအားလုံး ၊ အနရိယာပုဂၢဳိလ္နဲ႔ အရိယာ(၃)ဆင္႔
အနာဂါမ္ထိေအာင္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာ ကုသုိလ္ ၊ အကုသုိလ္ အာေသ၀န ပစၥည္းတပ္ေကာင္းေပမဲ႔ ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္တရားေတြကုိ စြန္႔ပယ္ၿပီးျဖစ္တဲ႔
ရဟႏၲာ၊ပေစၥကဗုဒၶါနဲ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔မွာေတာ႔ ႀကိယာအဗ်ာကတ စိတ္တုိ႔သာ ပြားမ်ား၊ထုံမႊမ္းလုိ႔ေနၾကတယ္
ဆုိတာပါပဲ ။ အရပ္သုံး စကားနဲ႔ နားလည္သလုိေျပာရရင္ ပုထုဇဥ္ လူ၊နတ္၊သတၱ၀ါေတြ မွာ ေကာင္းစိတ္၊ မေကာင္းစိတ္ ဆုိတဲ႔
အစြန္းထြက္စိတ္ ကေလးေတြနဲ႔ ေနေလ႔ရွိၾကေပမဲ႔
ဘုရား၊ရဟႏၲာ အရိယာႀကီးေတြမွာေတာ႔ ျမင္႐ုံမွ် ၊ ၾကား႐ုံမွ် ပုံမွန္စိတ္ကေလးနဲ႔သာ ေနသြားနုိင္ၾကတယ္လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူမ်ားစုႀကီးက
အစြန္းထြက္စိတ္ကေလးေတြနဲ႔ ဘာလုိ႔ေနၾကသလဲဆုိေတာ႔
ဆင္းရဲျခင္းအစစ္အမွန္ သေဘာကုိမသိ ၊ လြတ္ေျမာက္ရာကုိမသိ
တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ ေကာင္းစိတ္နဲ႔လုပ္ ၊ အေကာင္းစြန္းဘ၀ေရာက္ ၊ ဆုိးစိတ္နဲ႔ လုပ္ ၊ အဆုိးစြန္းဘ၀ေရာက္
ဒီလုိနဲ႔ မဆုံးနုိင္တဲ႔သံသရာ က်င္လည္ေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ကုသလာ
- ကုသလာဓမၼာ ၊ ၾကည္ညဳိလုိက္တာ ဆုိတဲ႔စိတ္ကေလး ၊ လႈခ်င္တယ္ လႈမယ္ ဆုိတဲ႔စိတ္ ကေလး ၊ သနားပါတယ္
ဆုိတဲ႔စိတ္ကေလး ၊ ေပးခ်င္တယ္ ေပးမယ္ဆုိတဲ႔စိတ္ကေလး ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေပၚယံအသိေပၚတက္လာ
တဲ႔ ဒီလုိကုသုိလ္စိတ္ကေလး တခု၊တခု ျဖစ္လာဖုိ႔ဆုိတာ စိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဖန္တလဲလဲျဖစ္ျဖစ္ၿပီးမွ
ဒီစိတ္ကုိသိတဲ႔ အဆင္႔ေရာက္ရတာပါ ။လက္ျဖစ္တတြက္အတြင္းမွာ ကုေဋ တသိန္းခန္႔ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္ေနတဲ႔
စိတ္ကေလးေတြ ၊ စိတ္(၁၇)ခါျဖစ္တုိင္း တခါ တခါ ထထျဖစ္တဲ႔ စိတၱဇ႐ုပ္ကေလးေတြ ၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး
ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္(ကုသုိလ္႐ုပ္ ၊ ကုသုိလ္စိတ္)နဲ႔ အဖန္တလဲလဲ ပြားမ်ား၊ထုံမႊမ္းၿပီးေတာ႔မွ
အေပၚယံအသိမွာ ၾကည္ညဳိစိတ္၊လႈခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ခြင္႔ရလာ တာပါ ။ ဒါ အာေသ၀နပစၥယအေၾကာင္းမွတပါး
ငါ ရွာမရၿပီလုိ႔ သတိခ်ပ္ခဲ႔ေစခ်င္ပါတယ္ ။
အကုသလာ
- အကုသလာဓမၼာ ၊ အလားတူပါပဲ ။ ႀကဳိက္တယ္၊လုိခ်င္တယ္ဆုိတဲ႔စိတ္ကေလး ၊ မႀကဳိက္၊မလုိခ်င္
ဆုိတဲ႔စိတ္ကေလး ၊ ခ်စ္တယ္၊မုန္းတယ္၊နာက်ည္းတယ္၊ခံျပင္းတယ္ ဆုိတဲ႔ အကုသုိလ္စိတ္ကေလးတခုျဖစ္လာဖုိ႔
မေရနုိင္ ေလာက္ေအာင္မ်ားလွတဲ႔ (အကုသုိလ္႐ုပ္၊ အကုသုိလ္ နာမ္)ေတြ အဖန္တလဲလဲ ပြားထုံၿပီးမွ
အေပၚယံအသိမွာ ႀကဳိက္စိတ္၊ မႀကဳိက္စိတ္စတာေတြျဖစ္လာရတာ အာေသ၀နပစၥယအစြမ္းမွ်သာျဖစ္ပါတယ္
။
ဘာ႔ေၾကာင္႔
ဒီစိတ္(ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္)ႏွစ္ပါးကုိ အစြန္းထြက္တယ္ ၊ အစြန္းေရာက္တယ္ ေျပာရ ပါသလဲ ။ လူေတြကမသိေတာ႔
ငါ ထင္တယ္ ။ အဲဒီငါ၀င္စြက္ေတာ႔ ေကာင္းစြဲ၊မေကာင္းစြဲ အစြဲေတြေၾကာင္႔ ဘ၀သစ္တဖန္ျပန္ရၿပီး သံသရာလည္ေၾကာင္း အစြန္းထြက္တရားေတြ
ျဖစ္ကုန္ၾကရလုိ႔ပါ ။ တကယ္ေတာ႔ ဘ၀သစ္ဆုိတာ ကမၼဘ၀ ျပဳလုပ္မႈ ကမၼသတၱိေၾကာင္႔ ၀ိပါကဘ၀ အက်ဳိး၀ိပါက္ခႏၶာေလး ျဖစ္ျဖစ္ လာတာ ကုိပဲ ဘ၀သစ္လုိ႔ ေခၚအပ္ပါတယ္ ။ ဒီကမၼသတၱိဟာ စိတ္၀ီထိအစဥ္(၁၇)ခ်က္ထဲက ေဇာခုႏွစ္ႀကိမ္ ထဲမွာ ပဲ
ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္ ၀င္စြက္လုိ႔ ခုႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ပြားထုံလုိက္တဲ႔ အာေသ၀န ပစၥယ အေၾကာင္း အေထာက္အပံ႔ ရၿပီး
သတၱမေျမာက္ကုသုိလ္ေဇာ၊အကုသုိလ္ေဇာေတြက ကမၼသတၱိအစြမ္းနဲ႔ ဆုိင္ရာ ကုသိုလ္စိတ္၊အကုသုိလ္စိတ္
၊ ကုသုိလ္႐ုပ္၊အကုသုိလ္႐ုပ္ ဆုိတဲ႔ ေနာက္ဘ၀အသစ္ ၀ိပါက္ခႏၶာေတြကုိ ေပး ၾကတာျဖစ္ပါ တယ္
။ ဒါေၾကာင္႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ပ်က္ရတဲ႔ ခႏၶာငါးပါး(႐ုပ္၊နာမ္) တရားေတြ ရဲ႕ ျဖစ္ရတဲ႔ဒုကၡ ၊ ဇာတိပိဒုကၡာ ကုိမွ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔
အရိယာသူေတာ္စင္တုိ႔သိေတာ္မူၾကတဲ႔ ဒုကၡအရိယာသစၥာ
လုိ႔ နားလည္သြားေစ ခ်င္ပါတယ္ ။ ေမြး/ေသ ဒုကၡေလာက္ကုိ သိေန႐ုံနဲ႔ေတာ႔ ဆင္းရဲျခင္း အစစ္ကုိ
မျမင္နုိင္ၾကလုိ႔ သံသရာလြတ္ေျမာက္ေရးကုိ နဲနဲေလးမွ ေတြးမိၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး ။
ကုသလံ၊အကုသလံ ဇဟံ လုိ႔ ကုသုိလ္၊အကုသိုလ္တရားႏွစ္ပါးစလုံးကုိ
ပယ္စြန္႔ေတာ္မူၿပီးျဖစ္တဲ႔ ဘုရား၊ရဟႏၲာ အရိယာသူေတာ္စင္ႀကီးေတြမွာေတာ႔ ၀ိပါက္ႀကိယာစိတ္ဆုိတဲ႔
(ကုသုိလ္လဲမဟုတ္၊ အကုသုိလ္လဲမဟုတ္)တဲ႔ အဗ်ာကတ စိတ္ ၊ ျပဳ႐ုံမွ်ႀကိယာစိတ္ႀကီးသာ မျပတ္ထုံမႊမ္းေနေတာ႔
ကုသုိလ္စိတ္၊ အကုသုိလ္စိတ္ေတြ(အစြန္းထြက္စိတ္)ေတြ ျဖစ္ခြင္႔ မရွိေတာ႔ပါဘူး ။
ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ လက္႐ွိအက်ဳိးခႏၶာခ်ဳပ္ၿငိမ္းတာနဲ႔ ဘ၀အသစ္တဖန္ျပန္မျဖစ္ေတာ႔ပဲ
အၿပီးတုိင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ သႏၲိသုချမတ္နိဗၺာန္ကုိ ၀င္စံနုိင္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီေနရာမွာသိေစခ်င္တာက
ဘုရား၊ရဟႏၲာ အရိယာ သူေတာ္စင္ႀကီး ေတြ ေျပာၾကား၊ျပဳလုပ္ေတာ္မူၾကတဲ႔ ေကာင္းေသာစကား၊ေကာင္းေသာအမႈတုိ႔ဟာ
အမ်ား သူငါ သိထားတဲ႔ ကုသုိလ္မ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး ။ အမ်ားသိကုသုိလ္က (ပုညာဘိသခၤါရ)လုိ႔ေခၚတဲ႔
ကာမာ၀စရ ကုသုိလ္ (လူ၊နတ္အက်ဳိးေပး)၊ ႐ူပါ၀စရ ၊ အ႐ူပါ၀စရကုသုိလ္ (ျဗဟၼာအက်ဳိးေပး) စတဲ႔
အက်ဳိးေပး မကင္းတဲ႔ ကုသုိလ္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္ ။ ဘုရား၊ရဟႏၲာတုိ႔ရဲ႕ ကုသုိလ္ကေတာ႔ ဘ၀သစ္ျဖစ္ျခင္းငွာ
အက်ဳိးမေပး နုိင္ေတာ႔ေသာ မဟာႀကိယာကုသုိလ္ ႀကီးသာျဖစ္ပါတယ္
။
အမွန္တရားကုိျမတ္နုိးေသာ
ခ်စ္စြာေသာစာ႐ႈသူ - မိမိခႏၶာမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနမႈအစုစုကုိ
ဉာဏ္ျဖင့္ ေသခ်ာဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကည့္ပါကုန္။ မိမိသႏၲာန္မွာ ျဖစ္လာသမွ်ေသာ ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္ တရားေတြဟာ
ေရွ႕က ျဖစ္ၿပီးေသာ ကုသုိလ္၊အကုသုိလ္တရားေတြရဲ႕ အဖန္တလဲလဲ ပြားမ်ားျခင္းဟူေသာ အာေသ၀နပစၥယအလုပ္သာရွိၿပီး
ငါ႔အလုပ္ ရယ္လုိ႔ ဘယ္မွာမွ ရွာမရပါကလားဟု နားလည္သိရွိသြားပါလွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိ(ငါစြဲ)ေပ်ာက္နုိင္ပါသည္။
အာေသ၀နပစၥယ ၏ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ႔ကုိ ႐ြတ္ဖတ္႐ုံမွ်မက အဓိပၸါယ္သေဘာတရားကုိ ဉာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္
သုံးသပ္၍ သိလာရေသာ ကုိယ္ပုိင္အသိတရားတုိ႔ကုိ သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ ေတြးေတာယုံမွားျခင္းမရွိပဲ
ယုံၾကည္သဒၶါ ခုိင္ၿမဲစြာျဖင့္ ဆင္ျခင္္သုံးသပ္၊ ပြားမ်ားအားထုတ္ သြားမည္ ဆုိပါလွ်င္
တိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္မွန္ပါက ယခုဘဝတြင္ပင္ သံသရာျပတ္ေၾကာင္း မဂၢင္အက်င့္ ေကာင္းကုိ ရရွိပုိင္နုိင္လ်က္
ျဖစ္ ဆင္းရဲ၊ ပ်က္ ဆင္းရဲတုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာအမွန္ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ ဧကန္မ်က္ေမွာက္ ျပဳနုိင္
ပါမည့္အေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါး လုိက္ရပါသည္ ။ ။
ဝီမံသာ (၁၃-၇-၂၀၁၄)
